Tijdens een bordspel stond elke PLUSser aan het hoofd van een gezin. Elk gezin was uniek. Er moest een woonplaats en rekeningen betaald worden, sociale activiteiten en inkopen voorzien. Dat moest lukken met het maandloon dat ze kregen! Gezinnen met 2 werkende, ouders ondervonden geen enkel probleem. Leefde één of beide partners van een uitkering, werd een gezinshoofd na het betalen van de vaste kosten al een beetje nerveus. Autopech of een verjaardagsfeestje deed dan al snel verlangen naar het begin van een nieuwe maand. Zo kregen enkele spelers het gevoel dat het spel oneerlijk was: alsof de meeste pechkaarten net terecht kwamen bij de gezinnen met het laagste inkomen. Gezinnen met een hoog inkomen kwamen ook in aanraking met tegenslagen, maar zij moesten daar niet over nadenken. Van hun budget konden zij de onkosten betalen.

Een heel gezellige avond, een spel natuurlijk voor ons. Toch confronteerden de vragen doorheen het spel ons met enkele feiten: een leefloon verhoogt niet wanneer er meerdere kinderen zijn, 1 op 5 Belgen woont in een woning die niet aan de normen voldoet, in 1 nacht werden er 5701 daklozen geteld in Brussel, 15% van de Belgen leeft in armoede, … Het is niet vreemd dus dat ook enkele van onze PLUSsers al eens in aanraking kwamen met mensen in armoede. Voor hen is het geen spel!

Tijdens een toch wel zeer uitdagende quiz werden onze hersen gekraakt en iedereen haalde zijn of haar beste Bijbelkennis naar boven. We deden ons uiterste best, want er stond een mooie prijs op het spel. De winnaars kregen namelijk een unieke PLUS-kersbal zodat we toch een beetje samen Kerstmis kunnen vieren dit jaar.

Na een uur zwoegen en zweten, handen in het haar en krakende hersens haalden we eindelijk het minimum aantal punten dat nodig was om te winnen! Gelukkig werd voor ons vrijdag de 13de dus geen ongeluksdag. Lieve plussers, hou jullie postbus de komende weken maar goed in de gaten, want de PLUS-kerstbal komt zo snel mogelijk jullie richting uit.

Wie ben je op dit moment? Er zijn sowieso bepaalde rollen voor jou weggelegd. Je bent iemands zoon of dochter, je bent een vriend of vriendin, … maar er zijn natuurlijk ook eigenschappen die jou jezelf maken. Zonder twijfel zijn er ook nog dingen die je zou willen zijn: een droom waar je actief aan werkt of een karaktertrek die je graag zou willen. Of juist omgekeerd, waarschijnlijk zijn er ook dingen die je helemaal niet wil zijn!

We laten dan ook niet graag onze echte en volledige zelf zien. Afhankelijk van de situatie tonen we ons op een andere manier. Op school of werk, bij vrienden of familie, … we passen ons aan. We weten wat verwacht wordt. Eigenlijk zijn wij de enige die onze echte zelf kennen, ja toch? Behalve God dan… Dat leert ons toch het verhaal van Zacheüs, een man die gevreesd werd door het volk omdat hij een harde tollenaar was. Hij nam meer geld dan hem toekwam. Toch wou Zacheüs Jezus zien. Daarvoor verstopte hij zich in een boom. Het compenseerde voor zijn kleine gestalte en hield hem weg bij de menigte. Zacheüs had echter geen rekening gehouden met het feit dat Jezus net hem wilde zien. Die ontmoeting zorgde voor een hele ommekeer bij Zacheüs. Zou hij dan ook meer zichzelf laten zien?

Deze samenkomst starten we een nieuwe traditie bij PLUS. Niets kan beter aantonen dat we uniek zijn dan een vingerafdruk. Op een tekening van een kale boom laat elke PLUSser zijn of haar vingerafdruk achter. Ruimte genoeg voor nog vele groene vingerafdrukken!

We begonnen deze activiteit met wat er in ons opkwam bij het woord ‘kruis’. Al snel ontdekten we dat er andere gevoelens bij ons opkomen wanneer we aan het kruis denken met Jezus en het kruis zonder Jezus. Bij het kruis met Jezus denken we vaak aan lijden en tijdens het gesprek kwam naar boven dat ook onze PLUSsers en begeleiders al met heel wat pijn en lijden geconfronteerd werden in hun jonge leven.

Gelukkig is de PLUS een plek waar we ook met dit lijden mogen thuiskomen, waar en vele luisterende oren klaarstaan en waar er af en toe een (al dan niet ontsmette, afhankelijk van de situatie 😉 ) arm om je heen geslagen kan worden als troostend gebaar. Het kruis brengt niet enkel pijnlijke gevoelens naar boven, maar ook gevoelens van hoop, bevrijding, liefde, …

Iedereen vertelde dan ook met een grote glimlach over de #kleinegelukskes in hun leven en de sprankelende stukjes hoop die zij kunnen ervaren. Op deze manier vertrok iedereen terug met een grote glimlach en een gevuld hart naar huis. Onze nieuwe PLUSsers zullen wel een drukke week voor de boeg hebben nu, volgende week doen ze namelijk hun vormsel! Via deze weg willen we ze heel veel plezier toewensen in deze laatste week op weg naar hun vormsel en nodigen we hen van harte uit in de grote PLUS-familie.

Tot snel, lieve PLUSsers!

In Genesis 2:7 vertelt de Bijbel ons dat God de mens boetseerde uit stof en hem de levensadem in blies. Adem is dan ook zo belangrijk voor ons als mensen. Toen wij onze adem op de proef stelden en hem om ter langst inhouden, kon de winnaar het maar net 1 minuut volhouden. De grootste groep PLUSsers moest het al opgeven na een halve minuut. Adem is dan ook ons leven, het zorgt er voor dat we kunnen praten, spelen, lopen, muziek maken, …
We verkenden het ademen verder met een estafette en het uitblazen van een kaars die op 1,5 meter stond. Dat zorgde er voor dat enkelen onder ons zich draaierig voelden of op z’n minst buiten adem. Het doet dan ook pijn wanneer iets of iemand je adem wegneemt. Tijdens de estafette maakten we 2 mannetjes, die er verschillend uitzagen en wat zegt de Bijbel ons daarover? In Genesis 1:27 kun je lezen dat God de mens schiep als zijn beeld. Dat wil zeggen dat elke mens gemaakt is naar Zijn beeld. Als Christenen zien wij elke mens, elk leven, als even waardevol. Racisme past daarom helemaal niet in het Christen zijn. Het valt wel op dat het nu vooral over de levens van zwarte mensen gaat.

Zijn we de anderen dan vergeten? Ook daarover geeft de Bijbel ons inzicht. In Lukas 15:3-7 raakt de goede herder één schaap kwijt, dat schaap verkeert in gevaar. Om het schaap opnieuw in veiligheid te brengen, moet de goede herder even zijn kudde alleen laten. Ze zijn op dat moment niet minder belangrijk, ze hebben alleen zijn hulp niet nodig op dat moment.

Dan knielden we neer en maakten het stil. Acht minuten en 46 seconden, de tijd die voorbij ging terwijl de agent met zijn knie op de hals van Georges Floyd bleef zitten. Velen onder ons konden niet blijven zitten. De druk op de knie werd te zwaar en er moest gewisseld worden. We waren er nadien nog wat stil van: “Wat deed mijn knie al pijn en ik zat dan nog maar in het gras.”

Ervaren is één dingen. Maar kunnen we hier iets aan doen? We zochten opnieuw inspiratie in de Bijbel. Matteüs 7:12 schrijft “Alles wat gij wilt dat de mensen voor u doen, doet dat ook voor hen.” We zijn zelf al in situaties geweest waarin iemand ons iets oneerlijk aandeed en wat deed het dan goed dat iemand voor ons op kwam. Er zijn mensen wiens adem op dit moment op is. Ze zijn moe gestreden.
Het is aan ons om voor hen op te komen. Misschien lukt het ons om iemand die een racistische uitspraak doet daarop aan te spreken. Misschien lukt het ons te spreken voor wie geen stem heeft. Misschien lukt het ons om onze eigen gedachten stap voor stap te veranderen. Dat moeten we niet alleen doen. We mogen God vragen ons de kracht te geven die hiervoor nodig is.
Zijn Geest verandert onze gedachten.

Iedereen voor het eigen computerscherm stak een kaarsje aan en maakte het stil. We namen de tijd om samen te bidden en te zingen. De PLUSbegeleiders lazen een Bijbeltekst voor die hen kracht en vertrouwen geeft.

Ben jij zelf benieuwd naar welke teksten de PLUSbegeleiders kozen? In de komende weken plaatsen we de teksten in een filmpje op ons Youtube-kanaal. Van uit ons kot sturen we Gods Woord jouw richting uit.

Het Youtube-kanaal vind je onder de naam PLUS Federatie Dilbeek of via deze link.

Nadat we één voor één de kamer binnenstappen, mogen we vertellen welk groot geschenk we ooit ontvingen. Welk heel groot geschenk heb jij gekregen? Het verhaal gaat over zo’n geschenk, zo groot, dat we het niet opmerken: de Schepping. Aan de hand van zeven gekleurde houten bordjes worden de zeven scheppingsdagen op een zwarte vilten strook gelegd. Ken jij ze, de zeven geschenken die we kregen? Probeer ze maar eens op te sommen! We worden stil en verwonderen ons: ‘Welk geschenk vind je het mooiste?’, ‘Welke dag vind je de belangrijkste?’, ‘Welke dag kun je weglaten?’, ‘Op welke dag bevind jij je vandaag?’. Met wat we beleefden gaan we in stilte aan het werk en tekenen, knutselen of lezen.

Terug in de cirkel delen we een tros frisse druiven en een hartsnoepje. We danken God, die alles ter harte neemt wat we uitspreken of in ons hart meedragen. Eén voor één verlaten we de ruimte en vinden elkaar terug in de gebedskamer. Met de gebedsintentie van de Paus, onze agenda voor volgende maand en een aantal favoriete liederen ronden we de avond af.

Wil je het verhaal erbij nemen? Je kan het vinden in Genesis, hoofdstuk 37 tot 47. Van bij zijn geboorte weet zijn vader Jacob het: dit is een bijzonder kind. Zijn moeder, Rachel, maakt hem een jas met prachtige kleuren: een koningsmantel. Als Jozef dan droomt wordt het steeds duidelijker: God heeft een bestemming voor hem. Zijn 10 broers hebben het er moeilijk mee. Hoe zou jij je voelen met een broer als Jozef? Zij willen dus van hem af en dat lukt hen ook. Ze verkopen Jozef als slaaf en zo komt hij in Egypte terecht. En dan … weet je wat? Kijk of lees het verhaal van Jozef.

Let aandachtig op wat hij doet, hoe hij denkt en wat hij zegt. Misschien ontdek je wel waar wij ons die avond, terwijl we napraatten over de film, over verwonderden. Jozef lijkt ontzettend sterk op Jezus. Eens je dit ontdekt, zie je steeds meer gelijkenis tussen hen. Het doet je denken: is niet ieder van ons bijzonder, geliefd door God? Heeft Hij een bestemming voor jou? Durf jij daarop vertrouwen?

Langs de muren loopt een tijdslijn van bij het begin – de Schepping – tot vandaag. Op de tafel liggen een reeks puzzels en opdrachten klaar. De oplossingen onthullen Bijbels namen en verhalen, die we op de tijdslijn willen plaatsen. Stilaan wordt het duidelijk. God is sinds het begin met mensen begaan. Hij schept Adam uit de aarde.

Hij geeft hem alles en nodigt hem uit om met Hem te leven. Wanneer de mensen van dit leven afdwalen, redt God één familie, die Hem trouw is: Noach en zijn gezin. Daarna roept God Abraham. Hij belooft hem en Sarah een hele grote familie, ontelbaar groot zoals de sterren. Deze familie trekt naar Egypte waar – eeuwen later – de farao zich bedreigd voelt door het steeds groter wordende volk.

In een brandende braamstruik ontmoet Mozes God. Met Mozes en God trekken de Israëlieten weg uit Egypte door de woestijn naar Kanaän. Dat Beloofde Land wordt veroverd door het volk van God. We herinneren ons het verhaal van de val van Jericho. Na een hele periode door rechters bestuurd te zijn vraagt het volk een koning. Ken je zijn naam? David, een man naar Gods hart. Het Koninkrijk raakt verdeeld, de tempel verwoest, het volk leeft in ballingschap. Zerubabbel – er staan heel wat bijzondere namen in deze lijst – brengt hen terug uit Babylonië. Hij is de stamovergrootouder van Jezus, zoon van Jozef en Maria, Zoon van God. Met Hem begint een nieuwe tijd. God bouwt een Kerk van mensen over de hele wereld. Daar zijn wij deel van.

Zo eindigt de tijdlijn met de stambomen van alle PLUSsers en de vragen: Vanwaar is Jezus in jouw leven gekomen? Was het een verhaal dat je over Hem gehoord hebt? En wie heeft je dat verhaal verteld? Of was het iets dat je hebt meegemaakt? Een gebeurtenis? Welke? En met wie?

Na elke activiteit werd een woord gegeven. Met deze 5 woorden kon er geraden worden bij welk Bijbels verhaal we wilden stilstaan. Met hulp van het hele team werd een pingpongballetje blazend tussen brandende kaarsen geleid. Zo werd het woord ‘levensadem’ ontvangen. De gang werd een rivier en iedereen stak over door op drie papieren te springen. Daar hing het woord ‘rivieren’ aan vast. Eén voor één beeldden we zegswijzen uit waarin bomen of vruchten ter sprake kwamen. Dat leverde het woord ‘bomen’ op. We raadden welk dier er op ons voorhoofd stond, wat voor veel hilariteit en het woordje ‘dieren’ zorgde. En met laatste opdracht werd er werk gemaakt van het ‘proeven’ in ‘proeven van Plus’. We maakten matzes in de vorm van mannetjes. ‘Mannin’ was het laatste woord dat gegeven werd.

In de gebedsruimte beluisterden we het Scheppingsverhaal. We keken naar de gebedsvideo van de Paus om op zijn uitnodiging samen te bidden. Ondertussen waren de matze krokant gebakken. Ze werden smakelijk gedeeld en belegd met vijgenconfituur. Met goed gevulde buikjes en gevoed met Gods woord kijken we terug op een onvergetelijke PLUSavond.